The Summer of Love, heeft onuitwisbare sporen op mij en mijn muzieksmaak achtergelaten. Overigens niet alléén dat jaar hoor, maar ik vind het zó mooi dat ik vijftig jaar na dato nog zo vaak terugdenk aan die zomer dat ik die graag op deze plek memoreer. Ik ben in een zeer progressief milieu geboren in hartje centrum van Amsterdam en mijn ouders verkeerden nogal in hippiekringen. Als klein jongetje werd mijn haar geknipt door Mario (google maar eens), ruilde ik mijn strips voor leren vestjes in de ruilwinkel en ging ik samen met mijn ouders naar de love-ins in het Vondelpark. En ik droeg wel eens bloemen in mijn lange haar, serieus. Be sure to wear some flowers in your hair, zong Scott McKenzie tenslotte. De muziek uit die jaren, die zit tussen mijn oren en draai ik nog dagelijks (streamen, daarvan weet ik niet hoe dat moet). Simon and Garfunkel, the Who, the Beatles, Otis Redding (en heel veel andere Southern Soul), het heeft mijn diepe interesse en ik raak er nooit op uitgeluisterd. 

Net als op de liefde niet, overigens. Die Summer van vijftig jaar geleden heeft zich in mijn persoonlijkheid genesteld en daar ben ik mijn ouders dankbaar voor.