Onlangs probeerden een paar redacteuren van een landelijk ochtendblad een week veganistisch (aargh) te eten. Beide heren zijn duidelijk geen culi’s. De één vindt ‘zelf koken’ een ‘uitdaging’ en doet zijn boodschappen uitsluitend bij ‘de grootste super’, waar hij slechts producten koopt die een ingrediëntenverklaring op de verpakking hebben staan. Er is ook nog zoiets als vers voedsel hoor! De ander laat zijn ‘culinair getalenteerde wederhelft’ een veganistische curry maken, én is oprecht verbaasd dat er lekkerdere mayonaise bestaat dan die van McDonald’s. De heren raadpleegden een ‘voedsel- en lifestylecoach’ die om te beginnen ‘een grondig bloedonderzoek’ deed om de ‘intoleranties’ vast te stellen. Dáár komt die hedendaagse idioterie van al die allergieën en intoleranties dus vandaan. De uitslag voor één van hen: zijn darmen zouden geen koemelk verdragen, en ook geen sinaasappels, pinda’s, eieren en granen. Ik wed dat hij daar zelf nooit wat van heeft gemerkt, maar dit soort onbenullige onderzoekjes is natuurlijk gefundenes fressen voor bloggertjes, immer op zoek naar een nieuwe allergie voor op hun hysterische lijstjes. Na een paar weken dieet zouden de ‘ontstekingen’ van de redacteur genezen zijn en zou hij wel af en toe iets van zijn ‘zwarte lijst’ mogen nuttigen. De heren schrijven hypocriet dat ze vanaf nu wel ‘iets gezonder’ gaan leven. Who are they kidding? Zullen we maar gewoon lekker gaan eten? Het leven is te kort voor veganistische flauwekul.