Een fantastisch voorjaar mocht ik beleven, en een heel wat mindere zomer. Als zij dit leest, weet ze nu al dat ik het over háár heb... U zult misschien denken, wat moet ik met zo’n ontboezeming, maar ik wil dit gewoon even kwijt in het openbaar, omdat ik het dit voorjaar tenslotte ook van de daken schreeuwde en deze zomer het liefst onder mijn dekbed was gekropen. Enfin, u begrijpt wellicht wat er gebeurd is en het was geen corona-attack. De liefde had mij stevig in haar greep en liet mij ook genadeloos weer vallen. Nou ja, genadeloos is wellicht niet het goede woord, maar zo voelt het wel. Lieve Denise, het was mooi, maar het is zoals het is, en ik wens je oprecht alle geluk van de wereld... Voor de chefs en de restaurants was dit voorjaar heel wat minder fantastisch, maar bood de zomer juist weer enig perspectief. De meest originele ideeën werden bedacht, en sommige daarvan hebben vast een blijvend karakter. Ik hoop van ganser harte dat de restaurants er weer bovenop komen, ook al is het een blijde ontwikkeling dat er veel meer thuis wordt gekookt, en dan bedoel ik niet aardappelen-vleesgroente maar meer op niveau. Ziet u nou hoe leuk het is? Kookboekhandelaren, kookwinkels en slagers draaiden topomzetten. Het is hen natuurlijk van harte gegund, maar wat was het heerlijk toen wij eindelijk weer ‘op restaurant’ konden. Om eerlijk te zijn is het daar van die anderhalve meter niet altijd gekomen, dat heeft u ook gezien inmiddels. Maar dat was mij dit voorjaar toch ook al niet gelukt.